نشر مشترک دانشگاه اصفهان و شرکت العارف الاعمال، بیروت، لبنان
از جمله عارفان نامی در حوزه ادبیات و عرفان شمس مغربی است که بیشترین دلیل اشتهارش تفصیل و ترویج مکتب وحدت وجودی ابن عربی است. وی محمّد بن عزّ الدّین عادل بن یوسف التبریزی معروف به شیرین از بزرگترین شاعران متصوّف و عرفای ایرانی نیمه ی دوّم قرن هشتم هجری و اوائل قرن نهم هجری است. او در اشعار خود مغربی تخلّص می کرد. علت اشتهار او به مغربی و انتخاب این تخلّص را سیاحت و سفر به مغرب نوشته اند. او در قریه ی انبند از قراء رودقات تبریز به دنیا آمد و در زمان شاهرخ بن تیمور گورکانی در تبریز دیده از جهان فرو بست و در قبرستان سرخاب تبریز مدفون شد. موضوع اصلی اشعار دیوان وی وحدت وجود است و در بیان این مطلب از برجسته ترین سلف خود فخر الدین عراقی الهام گرفته است و اگر چه شعر وی مملو از صنایع بدیع عاشقانه است ولی شهرت اصلی وی از جهت تبلیغ و تفسیر فلسفه ابن عربی است.
و با توجه به اهمیت و ارزش کار تصحیح نسخه های خطی، کتاب حاضر که برونداد پژوهشی نویسنده این سطور در دوره فرصت مطالعاتی در دانشگاه (الجامعة الإسلامیة) در نجف اشرف است، تصحیح و شرح نسخهای از اشعار عربی این شاعر عارف است . هر چند اشعار عربی شمس مغربی در ابتدای کلیات دیوان وی آمده است، ولی دارای اشکالات فراوانی است ، به گونهای که خواننده در فهم آنها دچار مشکلات اساسی میشود . و نیز بعد از تصحیح نسخه، شرح و توضیح ابیات در دستور کار پژوهش حاضر بوده، تا از این طریق معانی و مضامین اشعار عربی وی به دست آید و امکان مقایسه با مضامین اشعار فارسی وی فراهم گردد. هر چند استخراج اندیشه های عرفانی مغربی مستلزم بررسی دقیق اشعار او در چهارچوب میزان پایبندی او به اصول و مبانی عرفان است.